กลับบ้านเรา รักรออยู่

                  


                           หลังจากอพยพออกจากบ้านเนื่องจากน้ำท่วมได้ 2 สัปดาห์ และติดตามข่าวทางทีวีและ Internet ทุกวัน ว่าเมื่อไรน้ำจะลด จะได้กลับเข้าบ้านได้ สุดท้ายก็ได้ข่าวดี น้ำลดแล้ว

                            28 พ.ย.54 เราได้กลับเข้าบ้านหลังน้ำท่วม วันนั้นจำได้ เรียกบริการ Taxi หอบสัมภาระกระเป๋าเสื้อผ้าข้าวของ เพื่อส่งยังบ้าน จำได้ไม่ลืม คำพูดของคนขับ Taxi วันนั้น    " น้ำท่วมไม๊ ผมไม่ลุยเข้าไปนะ เจอน้ำท่วมรถผมพังไม่คุ้มกับค่ารถ 200 กว่าบาท " เราเลยบอกว่า หากคุณเจอน้ำท่วมตรงไหนและขับต่อไปไม่ได้ เราจะลงรถทันที สุดท้ายก็ส่งเราถึงบ้านได้สบาย

                          สภาพภายในหมู่บ้านที่เห็น ไม้ยืนต้นแห้งตายใบเหลือง หญ้าตามผืนดินที่ถูกน้ำท่วมกว่าครึ่งเดือนแห้งตายหมด รอยคราบน้ำหลงเหลือติดกำแพงรั้วทุกบ้านให้เห็นสูงกว่า 60 ซม. บ้านแต่ละหลังกำลังสาละวนกับการเก็บกวาดขยะ ถูขัดคราบพื้นกระเบื้องทางเดินเพื่อกลับเข้าอยู่อาศัย

รอยคราบน้ำที่หลงเหลือ

หญ้าตามพื้นดินแห้งตายหมด

   
                       มาถึงบ้าน ภายในปลอดภัยทุกอย่าง เนื่องจากน้ำมาเยือนโอบรอบรั้วทั้งสี่ด้านเท่านั้น สนามหญ้าหน้าบ้าน ต้นไม้อยู่สุขสบายดี ต้องขอบคุณพ่อบ้านแม่บ้านที่อุทิศกำลังกายใจป้องกันบ้านให้เราเต็มที่ เครื่องสูบน้ำ 2 เครื่องที่มีอยู่ได้ใช้งานอย่างเต็มพิกัด เจอน้ำซึมมาทางใต้รั้วตรงไหน  สกัดออกหมด มีเพียงสนามหญ้าหลังบ้านเท่านั้น ที่ต้องอุทิศทรายให้กับเรา เพื่ออุดทุกรอยรั่วริมรั้วที่น้ำซึมเข้ามา จนโบ๋เป็นแอ่งกระทะ เหมือนหลุมทรายสนามกอล์ฟ ต้องถมกันใหม่

กระเบื้องปูพื้นโรงรถมีแต่คราบขาวของน้ำ

                          เจ้าหมาน้อย 2 ตัวที่รัก แม้จะประสพอุทกภัยแต่ก็อ้วนพีไม่มีที่ติ เนื่องจากซื้ออาหารตุนไว้ให้เรียบร้อยไม่อดอยากก่อนเราออกไป  Happy กันใหญ่ที่เห็นสมาชิกในบ้านกลับมา

                          ความสุขกลับคืนมาอีกครั้ง เพราะที่ใดก็ไม่เหมือนบ้าน ขอเพียงแต่คุณน้ำอย่าหวลคืนกลับมาอีกก็พอแล้ว.

       

ต้นไม้ดอกไม้ภายในบ้านยังสดชื่นและมีชีวิตดี