ขายประกันร้อน ๆ จ้า

                               สมัยเรียนจบใหม่ ๆ (สมัยไหนน้าจำไม่ได้นานมาก) ฝ้นอยากทำงาน Bank เพราะสมัยเรียน เดินผ่านหน้าสาขาธนาคารทุกวัน โอ้โห ดูดีจัง ทำงาน 8โมงครึ่ง บ่าย 3 โมงครึ่งเลิกงานแล้ว พอได้เข้าทำงานจริง ( อ้อลืมบอกไปสมัยโน้นเข้าทำงาน Bank ไม่ยากเหมือนสมัยนี้ ไม่มีสอบข้อเขียน ตอบสัมภาษณ์ดี ๆ บุคลิกดี ก็ผ่านฉลุยแล้ว )  กลับบ้านปาไป 2 - 3 ทุ่ม อย่างเร็วนะ พอดีต้องมาอยู่แผนกบัญชี เนื่องจากฉันจบมาทางด้านนี้ ต้องปิดบัญชีประจำวันให้ลงตัว ทุกบาทสตางค์ ขาดไม่ได้แม้แต่เศษจุดสตางค์เชียวแหละ ขมขื่นที่สุดปาไปตี 1 -2 เนื่องจากสมัยโน้น ๆ Computer Machine   ยังไม่ Hi-Tech ปิดบัญชีได้เองเหมือนปัจจุบัน นึกถึงอดีตแล้วเหนื่อยขาดใจ

                              ปัจจุบันน่าเห็นใจคนทำงาน Bank ถึงแม้จะไม่ต้องกลับบ้านดึก ๆ ดื่น ๆ แต่ต้องแบกภาระ ขาย ๆๆๆ และขาย จะอะไรเสียอีก ประกันชีวิตน่ะสิ ฉันเดินเข้า ทุก Bank หนู ๆ พนักงานหน้า counter สวย ๆ หล่อ ๆ จะประดังกันขาย ผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ   มีบัตร ATM ยังคะ , Credit Card ใช้สักใบไหมครับ ฝากเงินพร้อมประกันชีวิตดอกเบี้ยสูงนะคะ อะไรอีกหลาย ๆ อย่าง นี่ฉันผลักประตูเข้า Bank หรือเข้า Seven-Eleven  กันแน่ ที่เขาพูดขายของกับฉัน มือเขาก็ยังทำงานให้บริการฉันอยู่ที่หน้า counter อยู่นะ ไม่ได้กินเวลาผู้ต่อคิวใช้บริการข้างหลังด้วย ธนาคารเขาคงจะฝีกอบรมพนักงานของเขาเป็นอย่างดี บวกกับการมีหัวใจในการขายและให้บริการ เพราะถ้าไม่มีใจรักการขายเสียอย่าง ให้สวยหล่ออย่างไร พูดไปก็ขายไม่สำเร็จ

                             ขับรถกลับมาบ้าน เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ฉันรับสาย เสียงพูดแบบท่องมาแล้วอย่างดี " สวัสดีค่ะ ดิฉัน.........หมายเลขผู้ขายประกันเลขที่......... ขอรบกวนเวลาสักครู่นะคะ อยากจะเสนอบริการประกันชีวิต  ......"  ตื๊ด ๆๆๆๆๆๆๆ   ตายแล้ว เขารักฉันมากจนตามฉันมาถึงบ้านเลยหรือนี่ !!!


                                                          

(ขอบคุณภาพจาก thaiportal.net)