วันศุกร์ที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

ขายประกันร้อน ๆ จ้า

                               สมัยเรียนจบใหม่ ๆ (สมัยไหนน้าจำไม่ได้นานมาก) ฝ้นอยากทำงาน Bank เพราะสมัยเรียน เดินผ่านหน้าสาขาธนาคารทุกวัน โอ้โห ดูดีจัง ทำงาน 8โมงครึ่ง บ่าย 3 โมงครึ่งเลิกงานแล้ว พอได้เข้าทำงานจริง ( อ้อลืมบอกไปสมัยโน้นเข้าทำงาน Bank ไม่ยากเหมือนสมัยนี้ ไม่มีสอบข้อเขียน ตอบสัมภาษณ์ดี ๆ บุคลิกดี ก็ผ่านฉลุยแล้ว )  กลับบ้านปาไป 2 - 3 ทุ่ม อย่างเร็วนะ พอดีต้องมาอยู่แผนกบัญชี เนื่องจากฉันจบมาทางด้านนี้ ต้องปิดบัญชีประจำวันให้ลงตัว ทุกบาทสตางค์ ขาดไม่ได้แม้แต่เศษจุดสตางค์เชียวแหละ ขมขื่นที่สุดปาไปตี 1 -2 เนื่องจากสมัยโน้น ๆ Computer Machine   ยังไม่ Hi-Tech ปิดบัญชีได้เองเหมือนปัจจุบัน นึกถึงอดีตแล้วเหนื่อยขาดใจ

                              ปัจจุบันน่าเห็นใจคนทำงาน Bank ถึงแม้จะไม่ต้องกลับบ้านดึก ๆ ดื่น ๆ แต่ต้องแบกภาระ ขาย ๆๆๆ และขาย จะอะไรเสียอีก ประกันชีวิตน่ะสิ ฉันเดินเข้า ทุก Bank หนู ๆ พนักงานหน้า counter สวย ๆ หล่อ ๆ จะประดังกันขาย ผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ   มีบัตร ATM ยังคะ , Credit Card ใช้สักใบไหมครับ ฝากเงินพร้อมประกันชีวิตดอกเบี้ยสูงนะคะ อะไรอีกหลาย ๆ อย่าง นี่ฉันผลักประตูเข้า Bank หรือเข้า Seven-Eleven  กันแน่ ที่เขาพูดขายของกับฉัน มือเขาก็ยังทำงานให้บริการฉันอยู่ที่หน้า counter อยู่นะ ไม่ได้กินเวลาผู้ต่อคิวใช้บริการข้างหลังด้วย ธนาคารเขาคงจะฝีกอบรมพนักงานของเขาเป็นอย่างดี บวกกับการมีหัวใจในการขายและให้บริการ เพราะถ้าไม่มีใจรักการขายเสียอย่าง ให้สวยหล่ออย่างไร พูดไปก็ขายไม่สำเร็จ

                             ขับรถกลับมาบ้าน เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ฉันรับสาย เสียงพูดแบบท่องมาแล้วอย่างดี " สวัสดีค่ะ ดิฉัน.........หมายเลขผู้ขายประกันเลขที่......... ขอรบกวนเวลาสักครู่นะคะ อยากจะเสนอบริการประกันชีวิต  ......"  ตื๊ด ๆๆๆๆๆๆๆ   ตายแล้ว เขารักฉันมากจนตามฉันมาถึงบ้านเลยหรือนี่ !!!


                                                          


(ขอบคุณภาพจาก thaiportal.net)
                                                                            

วันอังคารที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

Series ที่รัก

                    คุณติดหนัง series เรื่องยาวบ้างไหม ฉันเป็นคนหนึ่งที่ชื่นชอบดูหนัง series อย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นหนังเกาหลี จีน ฝรั่ง ฯลฯ ดูได้ดูดี บ้างครั้งดูได้ตั้งแต่หัวค่ำยันเช้าวันรุ่งขี้นเลยทีเดียว ก็มันสนุก ตื่นเต้น จนอยากจะรู้ว่าตอนต่อไปเป็นยังไง ต้องดูต่ออีก ต่ออีก จนจบ

                    Series เรื่องแรกในดวงใจของฉัน ก็คือเรื่อง 24  ดูตั้งแต่ season 1  จนถึง  season 8 (อวสาน)
ติดใจพระเอกสุดอึด Jack Bauer ที่เล่นได้ดีมาก เสียดายไม่มีภาคต่อเสียแล้ว  คอหนังมันส์ สืบสวนสอบสวนต้องไม่พลาดเรื่องนี้  ต่อมาหันมาดู Asia บ้างเป็นหนังเกาหลีแนวรักกุ๊กกิ๊กเกือบทั้งนั้น เช่น My Girl ,Full house ,Sweet spy ,Coffee Prince ,F4 ,Personal Taste , You ' re Beautiful ,และสุดท้าย Marry me Marry  ทุกเรื่องที่บอกนี่พระเอกหล่อ ๆ ทั้งนั้นเลย คิด ๆ ดูแล้วบ้านเราก็เอเชียเหมือนกัน ทำไม๊ ทำอย่างเขาไม่ได้นะ จะได้เลิกแห่ไปเชียร์เกาหลีกันเสียที

                    ว่าไปคนที่ชอบดู Series เพราะพระเอกนางเอกของเรื่องก็มีส่วนอย่างมากทำให้ผู้คนติดงอมแงม ดูฉันสิ ติดใจเจ้าหนุ่ม Wentworth  Miller ที่รับบทเป็น Michael  Scofield วิศวกรหนุ่มผู้มากความสามารถ พระเอกของเรื่อง Prison Break season 1 - 4 ที่ไม่ว่าใครก็ตามที่ชมภาพยนตร์เรื่องนี้ ต้องติดใจ
พระเอกคนนี้ ดูแล้วหยุดไม่ได้เพราะสนุกมากพอ ๆ กับ เรื่อง 24   เสียดายตอนจบ ไม่อยากเล่าเดี๋ยวคนที่อยากจะไปหาซื้อดูจะไม่ได้อรรถรส  ฉันยังอยากให้ทำต่ออีกซัก 10 seasons  แต่ต้องถอดใจ เพราะคุณ 
Miller    รูปหล่อออกมาประกาศตัวว่า ผมเป็นเกย์เสียแล้ว ชอบผู้ชายซะได้ โธ่ ๆ ๆ จบกัน.


                                                       

วันอาทิตย์ที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

เมื่อต้องตามลูกไปดู concert SUJU

                   กระแสเกาหลีฟีเว่อร์เข้ามาระบาดอย่างรุนแรงในบ้านเรา ไม่ว่าจะ series เกาหลี , concert นักร้องเกาหลี  Boy Bands ,Girl Groups ต่าง ๆ  วัยรุ่นไทยโดยเฉพาะเด็กสาว ๆ จะกรี๊ดสนั่นกันตั้งแต่นักร้องนักแสดงที่เขาชื่นชอบลงสู่ Runway สนามบินสุวรรณภูมิ  ไม่ว่าจะมากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง วงเดิม คนเดิม ก็จะต้องไปเฝ้าดูกันด้วยความชื่นชม

                   ลูก ๆ ของคุณเป็นเหมือนกับลูกของฉันหรือเปล่านะ ไม่ว่าจะ Don Bang ,Super Junior ต้องขอไปดูทุกครั้ง แม่ ๆ พ่อ ๆ อย่างพวกเรา ก็มีหน้าที่จ่ายเงินซื้อตั๋ว แถมขับรถรับ-ส่ง เฝ้ารอลูก ๆ กันเต็มบริเวณ Impact  Arena เมืองทองธานี ฉันไปทุกครั้ง เห็นทุกครั้ง พ่อแม่จะคอยเตรียมซื้อของว่าง น้ำดื่ม ขนม ไว้ให้ลูกที่รัก หลังจบการแสดง Concert ซึ่งรวมทั้งฉันด้วย เวลา 2 - 3 ชั่วโมงที่ต้องนั่งรอลูก ฉันไม่เห็นพ่อแม่คนไหนบ่นว่าอะไร คงจะรักลูกและตามใจลูกในสิ่งที่ลูกชอบเหมือน ๆ กัน

                   ตัวฉันนั้น จากเฝ้ารอลูกหลายครั้ง ก็เกิดอาการอยากลองสัมผัสดูซะหน่อยว่าข้างใน Impact นั้นมันต่างกับข้างนอกอย่างกับสวรรค์หรือเปล่านะ ขอลองดูซักทีเถอะ จึงบอกลูกว่าคราวนี้จองตั๋วเผื่อแม่ด้วยนะ ลูกบอกเอาแน่เหรอ แน่นอน มันต้องลอง

                   แล้ววันแสดง Concert   SUJU   ก็มาถีง โอ้โฮ อลังการงานสร้างมาก วัยรุ่นเต็ม Hall ทุกชั้น ทุกตารางนิ้วไปหมด ส่งเสียงร้องกรี๊ด ๆๆๆๆๆๆ และกรี๊ด เต็มสองหูฉันอื้ออึงไปหมด มีไฟกระพริบ ป้ายไฟ และอีกสารพัด ที่บรรดาสาวก Boy Bands ต่างทำมาให้คนที่เขารักกัน ฉันหันไปมองรอบ ๆ บริเวณที่นั่ง นั่นไง คนวัยเดียวกับฉันก็มีเต็มไปหมด มากันเป็นกลุ่มบ้าง ครอบครัวบ้าง  ฉันจึงรู้สึกว่าไม่ว่าจะเป็นวัยไหน อายุเท่าไร ไม่เป็นอุปสรรคใด ๆ ทั้งนั้นหากเรามีใจตรงกัน

                   จบ Concert วันนั้น ฉันประทับใจและสนุกไปกับลูก ๆ มาก นักร้องเกาหลีเขาแสดงทั้งร้องทั้งเต้นกันอย่างมันส์ สุด ๆ ปล่อยพลังออร่าให้กับสาวก จนเคลิ้มเก็บไปฝันกันจนไม่อยากลุกออกจาก Hall กันเลยทีเดียว ฉันว่าฉันคงติดใจเสียแล้วละ อยากคืนร่างกลับเป็นวัยเด็กอีกจังเลย

                    เที่ยวหน้าไม่พลาดแน่ Concert รวม 20 ศิลปินเกาหลีที่ราชมังคลา ฯ เจอแม่ ๆ อย่างฉันแน่นอน  แล้วเจอกันนะคะ


                                                        

วันศุกร์ที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

มีเงินแต่ต้องรอคิว

          คุณเคยไหม กับการที่เราอยากทานอะไรสักอย่างที่อร่อย แต่ต้องรอเข้าคิวเป็นเวลานานแสนนานแม้จะมีเงินจ่ายเต็มกระเป๋า ฉันก็เป็นหนึ่งในคนกลุ่มนั้น ๆ อย่างทานอาหารอร่อยในห้างสรรพสินค้า ต้องไปแจ้งชื่อ เบอร์โทรกับพนักงานหน้าร้านเพื่อเข้าระบบคิว รอผู้คนที่กำลังทานกันอยู่ในร้านให้อิ่ม ๆ กันเสียที นึกถึงใจคนนั่งทานอยู่เหมือนกันนะ เหมือนมีใครคอยมองเราทานอยู่ตลอดเวลา คล้ายจะสาปแช่งว่ายายนี่เมื่อไหร่จะอิ่มเสียทีนะ โต๊ะจะได้ว่าง ๆ  ถ้าเราไม่อยากทำบาปแบบนั้น เราก็ต้องมาคอยตั้งแต่ห้างเปิด ซึ่งไม่ใช่เวลารับประทานเอาเสียเลย

          ฟูจิ  MK Sizzler แม้กระทั่งเดี๋ยวนี้ โดนัทเจ้าใหม่ก็ยังต่อแถวยาวเหยียดเหมือนกับเข้าแถวขอรับของแจกฟรี สตางค์ก็มี แต่ทำไม๊  ฉันยังต้องไปยืนเข้าแถวนะนี่  บางครั้งคิด ๆ เราน่าจะหัดทำอะไรอร่อย ๆทานเองดีกว่า เดี๋ยวนี้แสนสบายง่ายดายจะตาย แค่เรา search หาสูตรทำอาหารต่าง ๆ ใน Google เราก็ได้มาแทบเป็นร้อยสูตรเลยทีเดียว มีวิธีทำพร้อมรูปภาพประกอบ เราก็หัดทำตามนั้น ครั้งแรกอาจจะอร่อยน้อยหน่อย แต่ครั้งต่อไปมันต้องดีขึ้นละน่า

           แถมยังภูมิใจที่ได้ให้คนรอบข้างชิมฝีมือเราอีกด้วยนะจะบอกให้ เริ่มเลยนะ ใกล้วันแห่งความรักแล้วค่ะ            แล้วคุณยังต้องไปยืนรอคิวอยู่อีกหรือเปล่านะ